NAC en Bavel hoe zit dat ?
Ons Eigen NAC zal nooit.....
Exotische en kaaskop-namen lopen
in het geel-zwart rond alsof de leegte
van de woestijn van de eerste divisie niet
het speelterrein is van de huidige spelers,
alsof het spel van buitenaardse schoonheid is,
alsof de engelen ons tongstrelende acties
in het Bredase bastion voortoveren,
alsof de wereld in ademnood naar NAC kijkt.
Een glorierijk verleden torst de club mee,
met namen te veel om op te noemen,
met kanjers, flyers, met kanonnen
vol fysiek geweld, subtiele passes,
de glorietijd van NAC, ergens ver in de
historische mist verborgen en in foto’s
nog te zien of in verhalen van de oude meesters,
maar dat was TOEN.
De stand van nu, niets is zeker, niets is zomaar mooi,
maar iedereen weet evengoed dat ons cluppie
wel eens kopje onder gaat, maar altijd weer opstaat
en nieuw vuurwerk maakt, soms op het veld,
soms op straat, altijd met een massa volk,
altijd met vuur in de benen en in de mond.
We willen ze nooit meer zien:
schoten voor de boeg, slappe hap en angst,
we willen ze in de touwen geramd
met kracht en durf, geen tikkie breed,
geen tikkie terug, maar vooruit richting
doel van die te vermorzelen tegenstander
met de vlaggen zwaaiende bende op de tribune,
de luide spreekkoren en het gezang,
gedragen door de wind en de techniek,
bezieling, drift tot scoren en driepunters continu:
van linker rijtje EERSTE NU,
naar linker rijtje ERE DAN, voor altijd:
zolang het geel-zwarte bloed
door de Singels en onze aderen stroomt,
zal ons eigen NAC nooit verloren gaan!
10 december 2016 Kees van Meel